     
|
|
|
|
Rəftarliq Birisi
insanlarla mülayim davranır, onların qəlbini
ələ almağa çalışır, daim yaxşı
işlər görürsə, bitki və heyvanat
aləminə qarşı diqqət və qayğı,
sevgi və mülayimlik göstərirsə, bu onun gözəl
rəftara və gözəl əxlaqa sahib olduğunu nümayiş
etdirir. Bu cür insanlar haqqında xoşrəftardır
deyirlər. Bir də bunların əksi olan insanları
düşünün. Bu xasiyyətli insanlar haqqında da
pisrəftardır, bədniyyətdir deyirlər. Uca
Yaradan biz insanlara hər şey vermişdir ağıl,
göz, dil, qulaq, əl, ayaq və s. Xoşrəftar insan
ağlını yaxşı şeylər düşünməyə
sərf edir, dili, qulaqları, əli, ayağı
ilə də düşündüyü yaxşı
əməlləri həyata keçirir. Pisrəftar insan
isə əksinə, bütün fikrini, düşüncəsini
ona-buna necə xətər yetirəcəyinə işlədir,
əlini, ayağını, dilini, qulaqlarını başqalarına
nəsə bir zərər vurmağa sərf edir.
Beləliklə, rəftar
mənəviyyatın təzahürü olub, fərdin
insanlarla davranışını, həmçinin onu
əhatə edən canlı və ya cansız
aləmə qarşı münasibətini göstərən
əxlaqi keyfiyyətdir. Deməli,
insanın rəftarının xoş olması üçün
o, ilk növbədə özünə nəzarət etməli,
öz hərəkət və davranışlarını
ölçüb-biçməlidir. Buna ölçülü
olmaq deyilir. Ölçülü
olmaq düşüncədə, sözdə və davranışda
həddi aşmamaq, lazım olduğu qədər
hərəkət etmək deməkdir. Ölçülü
olmaq xoşrəftarlığın bir
əlamətidir. Xoşrəftarlığı
göstərən, insanı xoşrəftar olmağa sövq
edən başqa şərtlər də vardır.
Bunlardan bir neçəsinə diqqət yetirək:
|
